dr. cem çetin

merhaba anane.. en ihtiyar torunun 42 yaşını aştı.. bunun 38 senesi seninle geçti.. 4 senesi ise sensiz.. buruk.. yutkunma isteğiyle.. sevgi dolu bakışlarını hatırlıyorum hep.. en çok da yüzük parmağını göstererek bana takılmanı.. “ hadi yok mu gelin.. ne zaman” deyişini.. böyle bir mutluluğu sağlığında yaşatamadığım için üzgünüm.. tabii sadece buna değil aynı zamanda geçip giden zaman için de üzgünüm..  biliyor musun bilmiyorum dünyada bugünlerde salgın bir hastalık var.. evden çıkmıyoruz.. dedeme bile gidemedik mesela bayramda.. tabii sana da gelemedik ziyarete..😔 burada olsan ve bu ortamı yaşasan çok üzülürdün eminim.. misafirlerle dolu bayramlara alışkın sen.. bomboş koltuklar karşısında çok içerlerdin durumu.. haberlere düşkün olduğun için sıra sıra bütün kanalları izler ve ardından da “deli bunlar be” derdin.. biraz korkarak ancak daha çok eve misafir gelmeyişine yakınarak.. bayram olacak ve senin tescilli markan olan şekerpareni yemeye insanlar gelmeyecek ha?.. gerçekten de h

bugün seninlen mesleğin geleceği üzerine bir iki kelam edeyim dedim günlük.. buna sebep geçenlerde üyesi olduğum bir whatsup mesleki paylaşım grubuna bir üstadımızın gönderdiği ve üzerinde başka meslektaşların fikir beyan ettiği aşağıdaki tablo .. ileride var olacak ve olmayacak meslekleri tahminliyor..   ve “denetçiler” bu bağlamda gereksiz meslek ve roller kategorisinde yer alıyor.. şaşırdım mı? hayır.. keza bu kaçınılmaz bir şey.. ve işin ilginci bu konuyu duayen Fahreddin üstat la yaptığımız bir sohbette uzun uzadıya daha önce irdelemiştik.. gayet gizli mahiyette yapılan muhabbetin bir cümlesini sana da deyivereyim de nasiplen günlük: “biz türümüzün son örneğiyiz” .. evet bu yukarıdaki   tabloyla da birebir oturuyor.. dönüşümün devrimsel bir noktaya vardığı günümüzde artık klasik anlayışlara yer olmayacağı apaçık.. yani muhasebeci ergun tiplemesine ya da “ beni ırgalamaz pampa ben yıl başı programımı yaparım, şööle başımı fazla ağırtmayacak süreçlerden bir iki tane seçerim, sorar

e yine veda vakti geldi.. dünya ne kadar çabuk dönüyor, zaman ne kadar hızlı akıyor ve güzel şeyler ne de çabuk geçip gidiyor.. daha dün gibiydi, usulca, uyuyan çocuklarının saçlarını okşayan bir anne şefkatiyle, geldiğinde.. gülümseyerek girdin evlerimize.. yine beraberiz, geldim işte dedin.. ve sevindirdin bizleri, kırık kalplerimizi, mahzun gönüllerimizi.. arınma rüzgarları estirdin yüreklerim izde.. ve  teenniyle hareket etme şuurunu üfledin kulaklarımıza.. sakin olun, sabredin ve "okuyun" dedin.. tıpkı Cebrail'in (AS) Efendimiz'e (SAV) sıkıca sarılıp dediği gibi.. biraz hasret mi kokuyordun? yoksa kayıplarımızı mı hatırlatıyordun? "geldik gidiyoruz işte kendi gönül penceremizden bir bakıp şu fani dünyaya" dedirtiyordun içten içe..  salgın hastalık yüzünden canlarla iftar yapamadığımızdan  önceki zamanlar kadar bir arada karşılayamadık belki de.. seni sirkecide, sultanahmette temaşaya gelemedik mesela arkadaşlarla.. on yıldan fazladır süren geleneksel iç

iç denetimde "denetim ilişkileri" üzerinde konuşuk etmek istiyorum sevgili günlük senlen bugün.. neden diyeceksen birden aklıma geldi.. hep ne anlatılır: denetimde ilişkiler çok iyi olmalı, empati, hiç tartışma olmamalı, düşük tansiyonlu bir denetim süreci yaşanmalı.. hatta beylik cümlelerde vardır: aynı bedende can gibiyiz :) pardon aynı gemideyiz gibisinden.. ancak denetçi insanı tuhaf bir varlık bazen gerginlikten de hoşlanmıyor değil hani.. netekim bunu ilmelyakin değil hakkelyakin müşahade ettim.. aynel yakin düzeyinde de yaşayayazdım.. şöle diyim .. bazı denetlenenler fıtratları gereği tartışmacı kimselerdir.. illa her şeye cevap vermek, sayfalarca açıklamalar yapmak falan gibi bir tutum sergilemeyi severler.. insanları farklı oldukları için kınayamayacağımıza –üstelik farklıkların bizi birliğe vardıracağına inandığımıza (tamam merak etme günlük tasavvufi derinleştirmemi burada noktalıyorum) - göre bundan da geniş çaplı bir "değer katma" çıkarmamız iktiza e