dr. cem çetin

                                                                              “kendini bilen Rabbini bilir”   radyoda duyduğum bir haber   ilgincime gitti   günlük.. bilkent pandemi nedeniyle uzaktan yapılan sınavlarda öğrencilerin kopya çekmesini engellemek için on bir bin aynayı   bad-ı heva   bir surette öğrencilere gönderme kararı almış.. aynayı monitörün karşısına koyuyor ve böylece ekranda başka bir pencere açık mı değil mi onu kontrol edebiliyorsun.. bir de onur yemini imzalatacaklarmış..   “kopya çekmeyeceğime dair  söz veriyorum”   gibisinden.. ilginç olduğu kadar da düşündürücü.. salt bu örnek üzerinden değil daha genel konuşmak istiyorum günlük.. haberi dinleyince ilk evvela aklıma  (yo yoo yoo orvel’in1984’ü gelmedi inan)  aynalı dede geldi..  amak-ı hayalden  mülhem yani.. hikayede, varlık hakkında arayış içinde olan raci yolu üstündeki her zaman gördüğü mezarlığa uğrar ve orada aynalı dedeyle tanışır.. isimler çok derinliklidir.. arayış anlamına gelen  (bu bağlamda aynalı

  İşlerin hayırlısı ifrat ve tefritten azade, mutedil olanlardır Hadis selam günlük.. bugün seninle   çok çalışma   kavramı üzerinde durmak istiyorum.. çok.. öylesine ki gecelere kadar.. böyle bir kavram var,  kutsanan .. ve daha da önemlisi böyle yaptığı için başarılı bulunan bir insan tipi var.. hele bir de yöneticisi ise bu kişi işte o zaman   şakşakçılar için bir yalakalık göstergesi   olarak ortaya çıkar bu durum.. o kişiyi anlatırlar duygulu duygulu..   gözlerinde yaş, kalplerinde sızı .. ve kurdukları cümle genelde şu kalıpta olur   “sabah namazında işe gelir, geç vakitlere kadar çalışır”.. “yemek bile yemez” .. şu bu.. ben böyle abartılı övgülerini dinlediğim insanlara yakından bakınca genelde koca bir boşluk görürüm nedense.. kocaman dipsiz, anlamsız ve kupkuru bir boşluk.. acınası bir hal.. genelde bir patolojik durum vardır günlük bu tip davranışın gerisinde.. kayda değer bir özel hayatı yoktur mesela bunların çoğu kez.. pek istenesi biri değildirler.. sadece makamlarındakiy

  yine denetim programı hazırlama vetiresindeyiz sevgili günlük.. her yıl aynı telaşe.. acaba bu yıl yapabilecek miyim babından aynı heyecan.. bu yıl kidder vasıtasıyla üniversite iç denetçileri grubuna konuyla ilgili bir de sunum yaptım iyi mi?.. ve daha sunumu hazırlarken yoruldum..   vay bee   dedim kendi kendime bu iş adeta   cambaz  gibin  ipte yürümeye benziyor .. veri   toplayacan   bi kere en başta.. onun için anketler   yapacan .. sonra bitmek tükenmek bilmeyen toplantılar icra   edecen .. bir yandan da (belki de en başta) biricik sevgili yazılımımız içdenin istemlerini ve yönlendirmelerini dikkate   alacan ..  işin kötüsü üstelik bunu bir dizi kısıtlar altında ( kısıtlar teorisine en kalbi selamlarımla ) yapacaksın.. kısıtların başında kamudaki genel mevcut iç kontrol yapısı var maalesef.. hala tam bir sahibi olmayan, kimsenin tam olarak anlayamadığı ve kahir ekseriyetin (Nuran Hocamın bazı konuları anlatırken belirttiği gibi)  bir yabancı şarkı gibi dinlediği  bir şey bu iç