pertevniyal pilav günü bu kez görevli
ve dün yine Pertevniyaldeydik sevgili günlüğüm.. pilav günü münasebetiyle.. ancak bu kez farklıydı.. bu sefer –yedek😀- yönetim kurulu üyesi olarak organizasyonda görevli olarak yer alıyordum.. bu nedenle önceki yıllarda olduğu gibi 12 civarında değil, 9:30’da okulun bahçesindeydim.. içim içime sığmıyordu.. cumartesi geç vakit Ankaradan gelmiş olmama rağmen heyecan zinde tutuyordu.. ve sonra metrodan indim.. gene o yolu ve hep onunla ve hep Pertevniyalden çıkışta ders sonraları otobüse binmek için yürüdüğümüz Aksaray meydanını arşınladım .. çoook eskilerden “valide fırını” adlı dükkanının önünden geçerken telaşım arttı sanki.. biraz duraksadım orada, t am da ayağıma bastığı yerde. . hikayenin başladığı noktada.. şöyle bir durdum.. arkama döndüm.. güneş bana gülümsüyordu sanki.. var olmak, seni tanımış bulunmak, bir süre olsa da birlikte takılmış olmak.. hepsini hissettim, kalbimden ılık bir şey aktı sanki.. hüzünbaz kahkahalar şeklinde özetlenecek maziyi düşünerek camiinin köşesi