dr. cem çetin

mutluluk nedir diye sormuştum sana hatırladın mı?.. mutluluk hayatta olmak demiştin.. hayat ne demek peki diye sormuştum bu kez.. korkulu bir hayal demiştin.. hayal perdesinde bir anlık bir görüntü.. acıklı bir tebessüm.. neden korkulu demiştim.. cesaret   ister de ondan demiştin.. peki ya neden hayal demiştim.. an be an yaşanan ve biten bir şey olduğundan demiştin.. an be an.. neye benziyordu bu hayal.. gerçekten de korkutucu bir tarafı var ancak sanki düşünmek onu korkunç kılan demiştim.. neyi demiştin.. ayrılığı ve bizden sonrasını demiştim.. gülümsemiştin.. anladın işte der gibiydin.. anlamak iyi midir diye sormuştum.. ne iyi ne kötüdür.. kime göre ve neye göre anladığına bağlı demiştin.. olsun şimdi buradayız ve bu “an”ın kıymeti paha biçilmez demiştim.. işte demek “an”lamak iyi bir şeymiş demiştin.. anladım mı? sence diye sormuştum.. kimse tam olarak anlayamaz demiştin.. anlamak sınırlamaktı çünkü.. sınırlar hep daraltıcıydı.. belki hayaller bunun için güzeldi.. peki ya korkutucu

evet günlük denetim sadece ve her şeyden önce denetimdir.. iç denetimi denetimden ayıran şey karşılıklı olmasıdır.. yani TDK’nın da kabul ettiği veçhesiyle iç denetimde olay denetişimdir.. bunun çok sevindirik, şirin boyutu vardır.. yok efendim tek sesli olmaktan iyidir.. yok efendim farkındalık artar şu bu.. hepsine eyvallah.. ne var ki bazen acaba bu elbise fazla bol mu geliyor kurumlara diye sormadan da edemiyorum.. düşünüyorum yani zaman zaman.. özellikle denetişimin maksimum olduğu bulgu paylaşımında bu düşünceler dört tarafımı sarıp sarmalıyor handiyse –hatıralar dört bir yerini sardığından nefes alamayan muazzez abacı gibin ben de- nefes alamıyorum.. olayın bulguları gönderme noktasında bir sorun olmuyor.. sonra kapanış toplantısı yapılıyor.. burada da hep gülücükler, temenniler.. aman efendim ne güzel tespit etmişsiniz şeklinde ara gazları.. yani her şey tıkırında gibisinden duruyor..  filmin koptuğu yer bulgulara cevapta oluyor.. neler neler yaşanıyor bu noktada bir görsen.. b