dr. cem çetin

herkes kendi hayatında başroldür demiştim buna karşılık “benim filmimde başrol sensin oysa” demiştin.. sol kaşını kaldırarak.. bu kadar açık ilk kez konuşmuştun.. bir sonbahar günüydü, yazdan kalma bir sonbahar günü.. ışıl ışıl parlıyordun.. son zamanlarımızdı artık.. iki ayrı yol gözükmüştü bize.. iki yabancı olarak yürüyecektik.. belki bir daha hiç görüşemeyecektik.. yarım kalacaktı.. oysa ne kadar yakındık.. çaprazında oturuyordum sınıfta.. en güzel yerinde sınıfın.. çünkü profilimde hep sen vardın.. ve ara ara dönüp bakışın.. sadece sınıfta değil mahallede de evlerimiz arasında 470 metre vardı sadece.. hafta sonu da seni görmemi sağlayacak kadar yakın, bir fırsat bulup hep.. bizimdi Topkapı, bizimdi Çapa, bizimdi Aksaray.. bizimdi.. kaçtım sonra.. anlamsızca.. aksaraydan, pertevniyalden, topkapıdan, “senden”.. ve “kendimden”.. anlamsızca.. neden korktum.. oysa sen vardın.. kaçmak.. umarsızca.. hani zweigin amok koşucusundaki gibi.. yollar boyunca kaçtım.. dönemler boyunca.. vizeler

vakit nakittir vb. sözlerle zamanın değerini vurgulayan bir arkaplanımız bulunmakla birlikte söylem eylem birlikteliğimiz maalesef yok! En önemli zaman kayıplarımızsa toplantılar.. toplantı yönetimiyle ilgili çok sayıda püf noktaları anlatan kitap yazılmış durumda.. buna rağmen saatlerce süren, gerekli gereksiz çok sayıda insanın katıldığı toplantılar yapmayı sürdüyoruz..  deneyimlerimden hareketle şunu kesinlikle söyleyebilirim ki bir iş yerinde toplantılar ne kadar uzun sürüyor ve de çok fazla katılımcı içeriyorsa o toplantıdan bir cacık olmaz.. bu gözler neler gördü.. uzayan toplantılarda acıkıp çantasından çıkardığı elmasını kemirenler.. sıkılıp şekerleme yapan ve bunu abartarak “haaaaa” şeklinde derin nefesle daldığı kuyudan çıkanlar.. benim burada ne işim var gibisinden etrafına garip garip gülücükler dağıtanlar.. sıkılıp işi gırgıra vermek için ortamı fıkraya boğanlar (trevesti fıkrası bile dinlemişliğim var) ..  oysa modern dünyada toplantılar konsept olarak oldukça farklılaşmı

denetim işi hep bir motivasyon günlüğüm.. motivasyon motivasyon motivasyon.. arkadaşlarını motive et.. yönetimini motive et.. ve en zoru da hep kendini motive et.. savrulan bir gemideki kaptan gibi.. zaman zaman kontrolü kaybeder gibi olursun ama her zaman bir yol bulursun kontrol etmeye.. hepsi ayrı bir öyküdür denetimlerin.. hazırlığından onayına bildiriminden raporuna kadar.. bazen kısıtlar teorisini hissedersin damarlarına kadar.. en harbisinden ve her anlamda kaynaklar kıttır.. nihayetinde bir kişide kalır tüm yük: başkanda.. iç denetim başkanlığı zordur.. yağmurlu bir gün gibidir.. hani sabah uyanırsın ve yağmur vardır.. yapmak istediğin her şeyi yağmurun altında yapmak zorsunasındadır.. uzun ıslak gri bir gün.. yağmuru seviyorsan iyidir aslında.. sayfalara da geçer kimi zaman yağmur.. bazen göz yaşlarına karışır.. bezen gökkuşağına.. takip edildiğini hissetmek başlı başına baskı unsurudur.. düşlersin henüz kimsenin yazmadığı o mükemmel raporu.. öyle bir şey varsa tabi.. inancın

bugünkü metrobüs maceram mecidiyeköyde başladı.. önce kalabalığın içine dalmak istemedim ve durağın en sonunda bekledim.. bi kere olmuştu 34 A böyle durağın son tarafında açıvermişti kapısını ben de fırsatçı tanju çolak gibi yazmıştım golü.. ama yok bu sefer boşa bekliyordum.. derken orta bölüme geldim saat 19 du ve bu bir intihar dalışıydı (tıpkı her spor dalının kendi jargonu olduğu gibi örn. bisikletçiler koşu der, kayakçılar parkur.. işte onun gibi metrobüsçüler içinde her biniş denemesi bir intihar dalışı, bir kendine meydan okumadır.. binebiliyorum, yapabiliyorum diyebilmektir)..  neyse ortadan da bir sonuç alamayınca en başa doğru yürmeye karar verdim.. saat 19.20 olmuştu.. ve birden bir anons yapıldı: "avcılar yönüne boş araç gelecektir" (dikkat yeni başlayanlara duyuru: mecidiyeköyden bazı saatlerde boş vesait kaldırıyorlar hemi de cevizlibağa değil avcılar cihetine).. aha dedim, içimden ılık bir şey aktı.. yoksa oturarak mı gidecektim ve bu saat dilimi itibariyle b