666 gölgesinde iç denetçi

sonra aklına cetvel gelir.. bir turnusol olarak karşına çıkan ve ayrımı sağlayan.. o zaman tüm yaşam enerjin kaybolur gibi olur.. ağzındaki acı tat seni bulgudan koparır.. standartların çok da standart olmayan bir evrende varlıklarını tartışmaya başlar beynin.. 375 sana sorgulatır her şeyi.. dünü, bugünü yarını.. "insanlar ne kötü" dersin, "neler düşünebiliyorlar".. "ne gereksizmiş bunlar" dersin.. tespitin artık senden çok uzaktır.. "yazsam ne yazmasam ne" dersin.. küçücüktür artık tespit.. çok önemsizdir.. yazılası değildir.. canla başla çalıştığın günleri hatırlarsın.. "o sıralar, yani ben çalışırken bazıları fesatlık peşindeymiş" diye düşünürsün.. oysa küçük de olsa sürdürülebilir bir dünya kurmuşsundur.. lanet olsun dersin.. tespitten sonra neden gelir.. ya da gelmez artık beklesen de.. Godot’yu bekler gibisindir.. hep bir teyakkuz halindeyken nedeni sağlıklı tespit edemezsin.. 

o ara bir telefon çalar.. sana sorarlar olanı biteni.. zaten üzgünsündür.. anlatmak istemesen de ayıp olmaması için konuşursun.. bu telefonlar efkarına efkar katar.. o güne kadar emek verdiğin her şey birden anlamını yitirir.. planlanan eğitimler, hedefler.. nedenin gerçekçi değildir artık, bağlamdan kopuktur.. sathidir.. sıradandır.. kök nedene ulaşamamışsındır.. 

ona rağmen riske geçersin.. cephede arkadaşları tarafından arkadan vurulan, iki taraflı ateş altıda kalmış bir asker gibisindir.. kendi risk altında olan biri nasıl risk analizi yapsındır ki?.. yapamazsın zaten.. aklına kırmızı kitap gelir.. “bir sabah anne bir sabah acını süpürmek için açtığında kapını” diye düşünürsün.. gelir mi acaba o güzel günler dersin.. risk risk değildir artık tıpkı nedenin neden olamadığı gibi.. ve öneri gelir nihayet.. “ne içindesindir raporun ne de büsbütün dışında”.. öneri sarmalamaz bulguyu.. nedensiz ve risksiz bir öneri ne kadarsa o kadardır işte..