dr. cem çetin

sonra aklına cetvel gelir.. bir turnusol olarak karşına çıkan ve ayrımı sağlayan.. o zaman tüm yaşam enerjin kaybolur gibi olur.. ağzındaki acı tat seni bulgudan koparır.. standartların çok da standart olmayan bir evrende varlıklarını tartışmaya başlar beynin.. 375 sana sorgulatır her şeyi.. dünü, bugünü yarını.. "insanlar ne kötü" dersin, "neler düşünebiliyorlar".. "ne gereksizmiş bunlar" dersin.. tespitin artık senden çok uzaktır.. "yazsam ne yazmasam ne" dersin.. küçücüktür artık tespit .. çok önemsizdir.. yazılası değildir.. canla başla çalıştığın günleri hatırlarsın.. "o sıralar, yani ben çalışırken bazıları fesatlık peşindeymiş" diye düşünürsün.. oysa küçük de olsa sürdürülebilir bir dünya kurmuşsundur.. lanet olsun dersin.. tespitten sonra neden gelir.. ya da gelmez artık beklesen de.. Godot’yu bekler gibisindir.. hep bir teyakkuz halindeyken nedeni sağlıklı tespit edemezsin..  o ara bir telefon çalar.. sana sorarlar olanı bi...

ve yoldaydım ben, sorarsan.. her zaman olduğu gibi.. sensizim ancak yoldayım.. yolumuzdayım.. eve varmak, işe varmak, doğruya varmak, bize varmak, vara varmak için.. yolda olmak hafifletiyor biraz.. iyi olmamı sağlıyor.. seninleymişim gibi hissediyorum.. sağ yanım hep boş gerçi.. hep orada olurdun.. ya da ben senin solunda..  eve dönecek bir yol arıyorum aslında.. alacakaranlık altında.. hep eminönünde yürüyorum.. sirkecinin arka sokaklarında.. cesaretim olmadığı için fındıkzadede tek yürüyemiyorum.. sirkecinin kalabalığı cesaret veriyor.. iskeleye yaklaştıkça kalbim hızlı hızlı çarpıyor gerçi.. "senin yerinden" geçerken.. suavinin yarı çapkını şarkısı çalıyor gene.. iteklenmiş, kakalanmış, anlaşılamamış tüm aşklar adına ve ben "eski bir madende göçük gibiyim".. sonraki mısraı söyleyemiyorum.. "kim vurduya gitmesin aşkıma ses ver, uçarı değilim kadir bilirim" sonraki mısra keza.. kime diyeyim ki bunu? kalbim kırık.. fırtınadan sonra hep böyle.. kırılmış bi...