dr. cem çetin

sırsız bir aynada kendimi görmeye çalışmak.. divane misali.. hep bir buğu.. netlik yok hayatımda artık.. senin akşamların ne kadar da berraktı oysa.. hep sana bir şarkı yazmak isterdim.. son bir kafiye olsun diye.. bir şarkıda.. ve bir resmin kaldı.. gülerken.. daima buruktu gözlerin gülerken.. gelmeli gitmeli dünyayı anımsatırdı bana.. hani o güvertede çektiğim.. kapıların kapanmasından az önce.. mutluluktan uçuşumdan az sonra..💔 sinirlerimin dayanamadığı o kara günlerin başlamasından çok az önce.. "an" kadar zaman..  ışıkları söndürmen son hamleydi.. kapkara.. ve o zaman anlamadığım bir gülümseme.. evet.. aslında ve şimdi ve sonra.. çok çok sonra.. anlam yüklemek istediğimde tekrar bakarken yani.. fark ettim ki aslında resmin bana bakmıyor.. beynimdeki uğultular dinmek bilmedi ilk zamanlar.. sonra giderek sönümlendi.. sonra çıldırtan sessizlik.. “cıvıl cıvıl Mahmutpaşa”daki sessizlik.. ana baba günü gibi kalabalık eminönünde bir şey duyamamak beynimdeki uğultudan başka..