bir ses susar; bir alem kapanır

Bülend Özveren rahmetli oldu.. bir dönem bitti.. hayatım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti, sevgili günlüğüm.. her ölüm üzer beni.. ancak işini seven birinin ölümü daha fazla üzer nedense.. hani Yunus;

"Bu dünyada bir nesneye,

Yanar içim, göynür özüm,

Yiğit iken ölenlere, 

Gök ekini biçmiş gibi."

der ya bir şiirinde.. ben de o misal işkolik işini seven insanların ölümü için aynını söylerim.. iş öksüz ya da yetim kalır çünkü o kişi öldüğünde.. bülend özverenin gözlerinde hep o ışığı gördüm.. televizyoncu (%49) ve radyocu (%51) olma ışığını.. işini sevme ışığını.. sahnede olma arzusunu.. canla başla didinerek eurovisyona katmıştı ülkeyi.. neden biz de orada olmayalim diyerekten.. 

ilk deneme ne de netameliydi.. ülke içindeki seçim bile film çekilecek kadar karmaşıktı hani ya.. kim gidecek muhabbeti vardı.. hep ağır toplar vardı, teveccüh fazlaydı.. nilüfer şarkısı ile ilgili dedikodular yüzünden çekilmese belki de o temsil edecekti.. ya da Şenay.. jüride kocası olduğundan terk etti (o zamanlar etik vardı).. halkın teveccühü Ali Rıza Binboğaya oldu.. ancak jüri daha avrupai bir şey istiyordu.. ne de olsa fecri ebcioğlu vd.’nin tezgahından geçilmişti artık.. aranjman maranjman batı müziğine yakınlaşmıştık.. bu durumda iki aday iki şarkı kala kalmıştı.. cici kızların delisin şarkısı ve semiha yankının seninle bir dakikası.. iş şansa kalınca çekiliş yapıldı ve cici kızlar boş zarfı çekince, 17 yaşındaki, semiha yankı gitti.. (şimdi 17 yaşındaki gençler bakkala bile gidemiyor ve z kuşağı hakkında derin sohbet etme isteğim var ancak konu o değil şimdi).. 

gitti de ne oldu sanki.. her zaman daima ve hep politik bir yarışma olan eurovisyonda üstelik Kıbrıs barış harekatını yapmış bize puan vermeyecekleri açıktı.. 3 puanla sonuncu oldu semiha yankı (=biz yani).. sonra ne hikmetse şarkısı eurovisyon tarihinin en iyi 20 parçası arasında gösterildi.. ah batı ah.. hep mi kötüsün hep mi hak yiyici.. 

neyse özverenin sesini hatırlıyorum.. telefonla ülke merkezlerine puan almak için bağlantı yapıldığında.. hep bir ümitle sesine yansıyan heyecanla çevirirdi Türkçeye muhabbeti.. “iyi akşamlar paris.. evet çok güzel bir organizasyon olmuş.. şimdi puanlamaya geçiyorum.. almanya 10.. Avusturya 5 rusya 3 ve maalesef bize puan çıkmadı” diye bitiyordu her bağlantı.. taa ki sonlara doğru monakodan 3 puan alana değin.. o an işte çocuklar gibin şendik.. daha kötüsünü de gördü Bülend Özveren.. 83'te yarışmaya çetin alp & kısa dalga ile katıldık ve sıfır çektik.. (gerçi 83te yarışmayı o sunmadı ama evde üzüntüden kahrolduğunu  ispatlayamasam da iddia ederim).. 

sesi puanlama aşamasında her bağlantıda heyecanla başlıyor ve hüzünle bitiyordu.. biraz sanki “ülkenin başına bu yarışmayı nereden sardırdım” pişmanlığı da vardı.. ama nedensiz bir umutta beslerdi halinden belliydi, üstelik bize de besletirdi bu umudu.. 

inişli çıkışlı bir grafiğimiz oldu.. 86 da coştuk halleyle mesela.. klips ve onlar katılmış ve 53 puan almıştı.. 97’de şebnem paker & grup etnikle 2. oldu sonra, 121 puanla.. neyse ki sertap erenerle 1. olduk da 2003’te Bülend Özveren’in gözleri açık gitmedi.. 

sadece eurovisyon değildi elbet işi; tam bir tv-radyocuydu.. kıt imkanların olduğu dönemlerde hayatımızı renklendirmek için programlarla, yarışmalarla elinden geleni yapıyordu.. üstelik düzgün bir Türkçeyle, bir kişilikle, üstelik bürokrat bir duruşla.. sulandırmadan ve hatta, sunduğu programlar için, fazla ciddi bir duruşla.. teşekkürler Bülend Özveren, mekanın cennet olsun…