aşırı emeklilikçilere gelsin

 selam günlük yeni yılda seninlen ilk olarak emeklilik üzerinde durmak istiyorum.. bize biraz uzak gibi geliyor ya hadi neyse.. çünkü taaaa 60 yaşına kadar gidip gelmemiz gerekiyor Allah ömür verirse.. aslında burası çok da önemli değil.. yani konuşmak istediğim şey yok efendim önceden 40 yaşında emekli olunuyormuş da (25 yaş ya da işçiler için 5000 işgünü çalışınca hak etmek muhabbeti.. oldukça basan bir konudur.. isimler bile çok sempatik değil hani.. sgk bağkur.. bir bağ kur diyor işte ya anlasana bir de emekli sandığı var ki ona hiç girmemeyim).. şimdi uzamış ta falan filan değil..

benim konum emeklilik özlemi çeken insanlar.. bu personel tipinin tek bir hayali vardır.. bir an evvel emekli olmak, huzurlu (sandıkları) köşelerine çekilmek.. bunun yanı sıra artık pek isteyen yok amma yine de eser değerde memlekete gitmek.. küçük bir bahçe edinmek sonra (bahçıvan filminden etkilenen çok sayıda vatandaşımızın olmasının enteresanlığı bir yana bu kadar bahçeist bir kitle barındırıyor olmamıza rağmen bunun zirai üretime yansımaması apayrı bir konudur günlük).. kadınlarda torun bakma saplantısalı.. yine bazı adamlarda güççük bir emlakçı açıp (sermayeyi kediye yükleme) fantezisi falan filan.. bir de egeye gitmek isteyenler var sahi.. oraya yerleşmek, huzurlu bir kasabaya.. huzursuz birine ne fayda verecekse.. illa ege de olacak ama bu kasaba.. zira ne dense kalbimiz hep egede kalmıştır..

neyse bunlar sevecen, küçük, mini mini hayaller.. zararsız da hani.. zararlı olan bu insanların kendi hayallerini hayal edilebilecek tek şey olarak görmeleri.. tek emeklilik, tek hayal olayı yani.. ve de sağa sola buna empoze etmeleri.. bağlam dışına çıkanları ise sapkınlıkla suçlamaları.. yani bir kere şunu kabul etmeli bu kökten emeklilikci arkadaşlar herkesin hayalleri aynı olacak diye bir şey yok.. ve bundan hareketle kişi belki de çalışmaktan zevk alıyor olabilir.. (tamam korkma günlük pürüten ahlak kuramından dem vurup olayı eşsiz ekonomi bilgimle iktisadi zihniyet bağlamına çekip boğumlamayacağım) yani hayatını kazandığı iş hobisi olmuşsa illa bu kişiyi “sen neden emekli olmuyorsun.. mezara mı götürecen.. çalış çalış nereye kadar.. geyikleri” ile kınamak mı gerekiyor.. dediğim gibi bazı insanlar için iş bir heyecandır, yaşam kaynağı ve sevincidir.. ve asla emeklilik düşünmezler.. onlar sahnede olmak isterler.. dahası sahnede ölmek isterler.. misal kayahan.. sanatçı en son konserine çıktıktan sadece bir iki sonra vefat etmişti.. ya da zeki müren.. doğrudan sahnede verdi son nefesini.. onlara sorulsa eminim istedikleri bu olurdu.. atlar ayakta ölür diye bir söz var hani.. bu bağlamda bakmalı meseleye insan.. onun için işkolik  bu insanlar onursal başkanlık vb. görevler üstleniyorlar, hayatın içinde kalmaya çabalıyorlar.. ve bundan dolayı bu kişilere deniz kenarındaki şezlongda boş boş saatlerce yatmak ya da ne bileyim şu müze bu ören gezmek değil, tozlu evrak arasında boğulmak ya da atölyedeki gürültüdeki ortamda güç bela birilerine bir şey anlatmak daha cazip geliyor.. dediğim gibi günlük.. tek tip insan yok.. tek tip düşünce de yok.. dolayısıyla kimseyi kınamaya ya da şekillendirmeye gerek  yok.. herkesin bir yolu var ve herkes için en güzel yol kendi yolu…

For what is a man? what has he got?

If not himself, then he has naught.

To say the things he truly feels,

And not the words of one who kneels.

The record shows, I took the blows

And did it my way.

 Yes, it was my way.

Frank Sinatra-My Way