bu kentte aşk: şarkıların olduğu yerde "varışmak"

"zaman dondu sanki her şey sıradandı

iyiyim dedim herkese  ağlamam zaman aldı..."

şarkıların anlattığı yerde olmak isterdin hep.. belki de şarkıların tam ortasında.. içinde bir yerde.. hayatın akmadığı yekpare bir zaman diliminde.. saat, dakika, saniyenin olmadığı.. zamanın öylesine bir kavram olduğu.. bildik ve dost.. ya da sadece bildik.. ve doğrusal bir çizgiye sahip olmadığı.. yani tutarlılık gibi bir sıkıcılığın tahakkümünde bulunmadığı.. yarından sonra dünün geldiği.. ya da yarın, dün, hafta, yılın salt bir kavram olduğu.. önemsiz, özensiz, deterministlikten uzak bir kavram.. işte o zaman sevebilirdin.. zaman içinde sevmek mümkün değil belki de.. sürekli akan bir yolculukta.. can telaşesi içinde.. sağlam olmayan, zamanın eskittiği bir uğrakta.. değişim acıtıcı.. geriye bakmak baş döndürücü.. bakmak baş döndürücü ise görmek nasıldır kim bilir.. bakmak gözle, görmek ise gönülle olduğuna göre.. bu zamanlı anaforda, ölümlü zamanda görmeyi denemek.. ancak tüm bunlar “sence”.. ve ürperten “sen ikliminde” geçerli.. orada imkansız var.. oysa “biz ikliminde” her an sevgi olası, her ortam münbit.. evet bu kararsız dünyada da.. düşerken de.. zaman aldatmacasının varlığında dahi.. belki de bu akışkanlık aşkı anlamlı kılan.. kalmayacak olmak.. bitmek.. fanilik.. tüm bunlara anlam katan, hani baki kalan bu kubbede bir hoş sedaymış misali sedalarda yaşamak.. anormal mesafaleri olmadık şekilde kısaltan belki bu bilinç.. bu düşünce.. ve düşünmek ve de var olmak.. varışmak.. barışmak…