denetim günlükleri: mesleğe yerleşmek 2

dünkü konudan devam edecek olursak iç denetçi insanı -orta ve alt kademe için olduğu kadar- üst kademe yöneticiler için de bilinmez, anlamlandırılamaz biriydi ilk zamanlar.. bu gözler neler gördü bu kulaklar neler duydu.. kimi fıkra tadında komik kimi ise basbayağı trajik.. misal memleketin bir yerinde bir üst yöneticinin maliyeyi arayıp “yahu bu iç denetimin danışmanlık fonksiyonu neyin de varmış; bizim iç denetçiler hiç bana danışmıyor” diyeni mi ararsın.. yoksa bu iç denetim niye ki maliye bakanına bağlı? diyen yönetim kurulu üyesini mi.. gerçi bu sonuncuyu bahse konu kurumdaki iç denetçi “siz nereye bağlı olmasını isterdiniz …. bakanlığına filan mı” diyerek aynı sertlikte savuşturmuş 😜.. bazı güzide idarelerimizde ise iç denetçi noterle karıştırılarak ihale evrakının son inceleme mercii olarak çalıştırılmak istenmiş.. kimi kurumlarda ise hiçbir şey yaptırılmadığı halde üst yönetim tarafından “iyi ki varsınız” hitabına maruz (!?) kalanlar da vakiidir.. aynı şekilde ajanlıkla ithaf edenler.. iç denetçilerin kadro düzenleme “görevlisi” olarak idareye geldiğini, perforamansı ölçüp bazılarının işine son vereceğini, dillendirenler.. iç denetçiyi güvenlik görevlilerinin mesai kontrolünde kullanmak isteyen idareler daha neler neler.. ancak şunu tüm açık yüreklilikle söyleyebilirim ki anlama süreci henüz tamamlanmasa da zor oldu lakin alıştılar.. bu kazanımı da küçümsememek gerekir.. ne demiş şair “alışmak sevmekten daha zor geliyor.. alışmak bir yara bağrımda kanıyor”...