denetim günlükleri: denetçi yalnız insandır

denetçi yalnız insandır.. bir ekip çalışmasında bile yer alsa, kalbi yalnız atar ve tek başına düşünür.. kalabalık içindedir çoğu kez, birini dinlemektedir.. ancak iç ses hep onunla konuşur.. yalan söylüyor der, bu adamda iş yok der.. mevzuatın dar kalıplarına kızar kimi zamanda, uygulamacı -denetlenenle- inadına bir empati kuraraktan.. yolda yalnızdır o.. hep biraz kuşkucudur.. evde devam eder zihni mesaisi.. nasıl yapabilirimdir hep sorduğu soru.. peki ya nasıl daha iyi olabilirdir.. bazen sürülere özenir.. oh ne rahat der.. bir rutin içinde akıp gitmek.. ancak çok geçmez böyle bir yeknesaklıktan yapamayacağını anlaması.. hep biraz girifttir o.. eşine dostuna bile tam açıklamadığı bir şeyler vardır.. hiçbir denetçi tam açıklamaz zaten ve bu haliyle bir sır küpü olarak gider öte tarafa.. içinde fırtınalar kopsa da makul davranmak durumundadır.. hep biraz kuşkulu adamdır çevresi için ve bunu hisseder.. biraz da korkulandır ve korkulan olmak bir denetçinin omzuna ağır yük yükler.. bir denetçiden korkmakla mafya babasından korkmak aynı şey değildir çünkü.. mafya babası kural tanımazlığın ortaya koyduğu bir korku salar etrafa, denetçi ise nizamın korkusunu…