öylesine yürürken, çapada

seni hiç aramıyorken bulmak ne güzeldi.. öylesine yürürken, çapada, bir ikindi vakti.. geçip giderken hayat, anlamsızca.. ve kuşların cıvıltısını fark etmeksizin.. hiç kimse gibi.. tam alışmışken böyle bir hayata.. beklentisizce, umarsızca.. tebessümünü görmek.. cana yakınlığını anımsamak bir anda.. anıları ve umutları.. bulutsuz günleri diye yazmak isterdim ama sen bulutları da severdin😔 onun için yazmıyorum.. hiç kimse gibi değil.. geçip giden gençlik günlerimi anımsadım tebessümünde.. acıların geçici olduğunu.. yalnızlığın adının sen olduğunu.. uykusuz geceleri.. tarifsiz bir sevinci; çileli bir gün sonrası gelen.. başımdan aşkınken keder.. 

ve senin tebessümün hiç kimse gibi olmayan.. vefasız yürekler ormanında bir vaha gibiydin..😌 gidesim geliyordu.. aşkın bittiği yere 🚩doğru.. dünyanın sonuna doğru.. tam da böyle hissediyordum.. bir hatıra olarak kalman kalbimde.. yan yana oturduk gene.. yağmur sonrası ıslanan bankta, tıpkı oruçgazinin 🚩önünde bulunan duraktaki gibi.. nasıl eşsiz bir ilkbahardı o.. ölümlü olmakla birlikte aşkı anlamak.. hiç kimse gibi değil.. “coşup seven gölümse durmasın” diye haykırasım geldi, o “ikindi gününde”.. en güzel bir gündü.. ne güzel bir gündü.. içinde sen olan bir gündü.. zamandan çaldığım müthiş bir andı.. “her nefes alışımın bayram olduğu” günlerden bir andı yaşadığım.. kulaklarımda yankılandı gene “sıralı şarkıların” sesi.. bizim şarkılarımızın.. topkapıkadan aksaraya doğru uzanan o dar koridorda.. hep o “sıralı şarkılar” çalar dururdu bu uzun koridorda.. sonsuzluğa açılan bir kapı gibi.. hiç kimse gibi değil.. o an düşündüğüm hep o anda kalmaktı.. an içinde an, zaman içimde zaman..