hatırlıyor musun? o ilk günü

Seni ilk gördüğüm günü hatırladım az önce.. çapadaki öğretmen okulunun oradan geçerken.. patso yeni mi çıkmıştı.. ketçaplı olan hani.. ve o koca okulda kantine gitmek ne kadar zordu taa ki seni görünceye kadar.. yüzüne bir kere bakmam yetti.. bir an.. sonsuzluğa uzanan bir geçit gibi.. seksenler bitmişti, bize kucak dolusu doksanları bırakarak.. seni bana getiren doksanları.. bahçedeki o ilk günü hatırlıyor musun?.. pertevniyaldeki ilk günü.. ilk defa bakıştığımız o muhteşem anı.. sen ağaçlardan tarafındaydın ben ise arka kapının basamaklarına yakındım.. sınıflar belirleniyordu ve duam kabul olmuştu.. çünkü aynı sınıftaydık.. gayri ihtiyari gülümsüyordum.. içim içime sığmıyordu.. yani şimdi aynı sınıfta mıydık.. doğru muydu?..  

koca binadan içeri girdik sonra, Abdullah ve Orhan Hocaların gözetimi altında.. müdür muavini olarak iki genç ve disiplinli hocaydılar.. zaman ilerledikçe sertliklerinin sadece bir görüntü olduğunu ve altın gibi birer kalp taşıdıklarını anlayacaktık.. sonra merdivenleri çıktık.. 4 K en üst kattaydı.. en üst katta.. tek başına sevda çeken kalbim gibi uzakta.. tek başına.. sıraya oturmuştun.. tam çaprazıma.. ufukları saran bir güneş gibiydin.. ışıl ışıl gözümde.. renk renk.. sonra bir an bakışlarımız birleşti.. bilmedim hayatımın kırılma anında yaşadığımı.. ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı, o andan sonra.. ve zil çaldı sonra ve zaman aktı.. ve çok zaman geçti üstünden, her şeyi örtecek kadar çok.. zaman içinde zaman.. ve sonra zil çaldı ve teneffüse çıktık.. ve sonra ilk defa bir merhaba deyiş.. kalbimde açacağı yaraları bilmeden ve yaşananı anlamlandıramadan ilk defa bir merhaba demek.. ne güzel bir kelam: merhaba.. senden gelince bir o kadar daha güzel..