hasretine alışmak

"seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli

alıştım hasretine gel desen gelemem ki"

demiş şair.. hasret alışılabilir bir duygu mudur? Sensizliğe alışmak.. oximoron bir tamlama.. yan yana bile durması abes.. sensiz kaldığım o gün başlayan acı, sol yanında göğsümün hep arttı oysa.. uzaktan sevmek aşkların en güzeli mi.. uzaktan upuzaktan.. taaa uzaktan.. aksaraya göre ıraktan.. yalnız kalmak.. çok anoforik bir kelime.. insanı kendine çeken.. kuyu misali derin.. düştükçe düşüyor insan.. gerçeklik, yalnızlık, anlamsızlık, kaos.. hep iç içe.. o zamanlar o kutlu zamanlar okuduğun bir kitap vardı hani ya.. bir şiir kitabıydı.. acıtıcıydı.. kalp burkuntusu var bunda, okuma demiştim.. gülümsemiş ve “sevmek ve gerçek ikisi de acı ve kardeştirler” demiştin.. anlamıştım aslında.. ancak cevap vermemiştim.. o güzel aydınlık güneşli günde bundan konuşmak istemiyordum.. ve sevmek acı değildi bence.. gerçek konusunda pek bilgi sahibi değildim.. sevgi neydi.. acıyı biliyordum aslında.. belki de duyumsuyordum.. ölümlü zamanda bir anlam ifade ediyordu.. ama işte düşünmek istemiyordum.. senin de düşünmeni istemediğim için o kitabı okuma demiştim.. oysa kaçmak mümkün müydü.. her anın ölümlülüğü karşısında.. 

aslında o gün sevmek kelimesini söyleyişin beni benden almıştı.. ancak ardından gelen “gerçek ve sevmek acıdır” pekiştirmen derinden sarsmıştı.. ne yani o zaman mutlu olmak gerçeklik aleminde bir değer atfedilemeyecek bir şey miydi.. ki o zaman sanal sayılar aleminde olmak mı gerekirdi.. belki de nomen aleminden bir bakıştı bu.. fenomen alemindeki bizler için ontik bir kırılmaydı.. ruh öyle bir şey ki yaralandığını ancak sonra anlıyorsun.. bedensel bir yanılsama olarak bıçak yarası belki daha hafif kalıyor.. ruhun örselendiğini yıllar ve yıllar sonra hissediyorsun.. bir bakış bir gülüş bir söz.. anlamak geç oluyor zaman alıyor.. duyumsamak zamanla.. ancak bedensel bir matematik alemde, bu matematik alemde mevcut.. zaman geçiyor mu yoksa biz mi zamanda geçiyoruz.. misal o son Çarşamba günü.. yeniden tekrar eder mi, evrende.. yinelenebilme ihtimali var mı.. duymak, görmek, anlamak sanmak, kanmak, yanmak.. hepsini sıradan yaşayabilir miyiz.. kainatta hiçbir şey kaybolmadığına göre..