esridi Yunus'un canı

 

"Esridi Yunus'un canı

Yoldayım illerim kanı

Yunus düşte gördü seni

Sayru musun  sağlar mısın"

nereden biliyorlar bunca hikmeti diye soramadan edemiyor insan.. ve nasıl sıcak nasıl içten olabiliyorlar.. ve dupduru bir dille yapıyorlar bunu.. ağdalı sözcükler, zorlama-ilginç tamlamalar yok.. halkın anladığı bir dille.. aslında bu bile yanlış bir tanımlama halkın tam da kendisi onlar keza.. bunun için sıcak geliyor.. içten geliyor.. kolayca anlaşılıyor.. 1700’lerde yazan Nedimi ya da 1600’larda yazan Bakiyi anlamazken 1200’lerde yaşayan Yunus bunun için kolayca anlaşılıyor.. “bizim Yunus” olmak böyle bir şey galiba.. hani Yunus kapıyı çalılınca kapıya çıkan ve artık görme yetisini tamamen kaybedip mana alemini temaşaya başlayan Taptuk Emre’nin dediği gibi “bizim Yunus” olmak.. aslında anlatının duruluğu çok fazla ders içeriyor.. özümse ve muhatabına anlayabileceği şekilde anlat diyor.. pedagojik bir arka planı var yani.. rivayet ne kadar doğru bilemem ancak, anlatıya göre Yunus aslında eğitimli biri.. kadı olarak atanmış hatta.. ancak aşk yakınca gönlünü kadılık filan kalmamış.. dünyada her şey aşktan ibaretmiş, ilim sadece bir dedikodu etmekmiş noktasına gelince coşmuş çağlamış.. hocası Taptuk Emrenin yoldan gelir yola gideriz deyişine uygun şekilde aşkı yol edinmiş ya da yolu aşk.. ve bize yüzyıllarca öteden seslendiğine göre başarılı da olmuş hani.. yine rivayetlerden birinde Mevlana’nın “hangi makama gelsem bu Türkmen kocasının benden önce o makama eriştiğini gördüm” diyerek hayretini gizleyememesi bu durumu teyit eder nitelikte..