ayten alpmanı dinlemek, ayten alpmanla dinlemek

ayten alpmanı dinlemek.. insanı alıp götüren bir buluta binmek gibi.. kendine has ses rengiyle öyle içten öyle yakın.. yakın ancak hep bir mesafeyi de hissettiren.. saygı uyandıran.. kendisi ile ilk tanışmam aliye adlı dizide ben varım adlı şarkısının dizi müziği olmasına uzanır.. ne şarkıydı ama.. hele alpmanın “zaman durdu sanki beklerken seni; ben bir tek sevgiye bağladım kalbimi” diye yükseldiği yer var ki müthiş, tüyleri diken diken eden.. ve bir kent hikayesi tıpkı diğer şarkılarında olduğu gibi.. modern zamanlar için yazılmış aşk hikayeleri alpmanın şarkıları, kentli insanın şarkıları.. “korkmam artık sen varsın” bir meydan okuma sanki yalnızlığa.. ben böyleyimde de aynı öyküyü sürdürüyor.. “üzgünüm mutlu yıllarım için🎵” derken ki ironik söyleyişi ağzımda kekremsi bir tat bırakıyor.. ben böyleyim diyor sanatçı bunu söylerken de yine bireyselleşmiş kentli insanın yalnızlığına vurgu yapıyor.. nitekim tek başına da bu yalnızlık bir tık daha artıyor sanki.. pişmanlık, aramak, hayaller ve en nihayetinde yalnızlık.. tek başınalık.. bir yandan ferdiyetçilik altta yatan; ancak tek başınalığın verdiği elem onu bastıran.. 

sonra yaz yağmuru.. biten bir yazı anlatır adeta.. yalancı aşklar.. biten hayatlar.. yaz yağmuruyla dirilen hasretler.. bir küçük aşktır aradığı burada alpmanın.. yalnızlığın çölleştirdiği yüreklere yağacak bir sevda yağmuru.. ve yetmişlerin seksenlerin dinginliğini duyarız her yaşın ayrı bir güzelliği varda.. yine kentli bir aşktır anlatılan.. ancak bu kez zaman vurgusu baskındır.. gelmek gitmek, var olmak ve ölmek.. olguları kabul ediş vardır.. ancak hep özlediği bir dönem vardır.. her anı sevgiliyle geçen.. özlemekle birlikte alpmanda burada da tam bir kabulleniş vardır.. sevdiği mutludur keza.. üstelik zamanın eskitmesinin bir anlamı da yoktur.. çünkü seven için sevilenin her hali güzeldir.. ve burada alpman bu olguyu yine kentli bir yaklaşımla çok etkileyici ortaya koymaktadır.. ve alpman dinleyiciyi çekip alıyor yanına.. pencereyi dinlerken insan kendini pencereden alpmanla bakarmış gibi hissediyor.. sen benim şarkılarımsın da bir akşam vakti sahilde sanki birlikte dolaşıyor sanıyor.. hani bazen durup dururken seni de bir şarkı ağlatıyor mu? derken vazgeçen ve kaybeden iki yüreği nasıl da kalpten anlatıyor.. bu şehrin bilinen muhitlerinde hissediyorum kendimi.. ancak bilinmeyen sıradan bir insan olarak oralarda bulunan.. bilinen derken, alpmanın şarkıları beni hep nişantaşında ya da elmadağ da gezdirir.. “en kentli” insan vurgusunun bende buraları anımsatmasından mütevellit belki de kim bilir.. ve bu bilinen yerlerde bilinmeyen biri olarak alpmanla gezen ben, hep ayrılıktan şikayet ediyorum istemeden.. yani tavşanla bir alakası yok..