Fatihe dönmek ben geldim diyerek

insanı çeker fatih kendine..🎵

uzaklaşmış olsan bile hayat gailesiyle.. ve şaşalı yeni semtlerin

ışıkları kısa bir süre başını döndürmüş olsa bile.. sarhoşluk uzun

soluklu değildir keza.. ambalajdır, kaplamadır ve solgundur oralar..

soğuktur.. önce biraz sever gibi olursun, hoşuna gider gibi olur.. ama

bir huzursuzluk kaplar içini.. fatihten ayrı olmanın huzursuzluğu..😟 bir

eksik ararsın ve sonunda bulursun.. ayakların seni fatihe götürmektedir..😊

bir de bakarsın ki fevzi paşadasındır, malta çarşısında, iskenderpaşanın

o dapdar sokaklarında, birbirine yaslanmış sıkı dostlar gibi olan süleymaniye

evlerinde.. vefada, akdeniz caddesinde, akşemsettinde, yenibahçede,

topkapı yokuşunda.. işte o an için huzurla dolar çünkü eve gelmişsindir..

ben geldim demenin coşkusunu yaşarsın.. hayata inat ben geldim.. akan aksın

geçen geçsin.. onlar yeni semtler kursunlar, akıllı evleri, havuzları olsun

dimdik ayakta durmanın isyanıdır, diretmişliğidir ben geldim demek..

fatihe gelmek, eve dönmek.. bir arnavut kaldırımının tıkırtılarını duymak..

ahşap bir evin önünden geçmek.. acılarını hissetmek sıradan insanların;

sıradan bir insan olarak... fatihi fatih yapan imgeleri duymak.. evet eve

dönmek, fatihe dönmek ben geldim diyerek...