memleketimden iç denetçi manzaraları

selam günlük.. bugün seninlen konuşuk etmek istediğim mevzu😆 stratejik plan, iç kontrol sisteminin kurulumu, performans programı hazırlığı ve benzeri bilumum çalışmalarda iç denetçi insanının alacağı tutum olsun istedim.. tabi ki sen de uygun görürsen.. bu tip çalışmalar kurumlarda zaman zaman oluyor ve bu noktada gözler yan hakeme😋pardon, bu konuları en iyi bildiği düşünüldüğünden olsa gerek, iç denetçiye çevriliyor.. peki iç denetçi bu tür çalışmalarda nerede durmalı ya da durmalı mı?.. ya da hiç bulunmayıp 3 maymunu mu oynamalı?.. mevzuya duayenlerin verdiği cevap zaman içinde ciddi farklılıklar gösteriyor.. sahibinin de –duayen filan olmasa da- bu konuda bir fikri var elbet.. madem ki bu gök kubbe altında var olma armağanına erdik bir sözümüz de olmasın mı di mi yani?.. 

piyazı geçersek.. başkan chambres’ın trusted advisors kitabı bağlamında masada yer almak adına bu tür etkinliklere iç denetçinin “tarafsızlık ve bağımsızlığını” yitirmeden katılması bir gerekliliktir.. bu görüş eskinin denetim dışında her şeyden kaçınmak şeklinde özetlenecek “aşırı denetçi” anlayışına oranla şimdi çok daha rağbet görüyor.. 

gelelim kendi hikayemize.. bizden de zaman zaman bu tür etkinliklere katılımımız beklendi ve bekleniyor.. misal stratejik plan.. stratejik plan çalışmalarına önceki dönemlerde "yoğun" bir şekilde katılım göstermiştik.. sahaya inerek, bizzat çalıştaylarda görev yaparak, uğraş vererek.. mücadele ederek.. hem öğrenip hem öğreterek.. yani yolda tedarik yaparak.. ancak hep kalben mutmain olmadan ayrılarak.. şöyle olmalıydı, böyle olmalıydı diye düşünerek.. bazen küserek.. bazen başka kurum iç denetçilerinin, neden bu kadar işlerin içine giriyorsunuz, badmarking (kavram sahib'ul günlüğe yani bana aittir) oluyorsunuz şeklinde,  tenkitlerine uğrayarak.. dediğim gibi içsel olarak en sonunda yine tam olmadı sanki diyerek.. en önemlisi de bu sanki: “tam olmadı” düşüncesi.. yapıcı tatminsizlik bağlamında yazmıyorum.. gerçekten de olmadı, yok içime sinmedi diye düşündüm pek çok zaman.. kurum için daha iyisi olmalıydı diyerekten.. neyse bu ya dediklerinizin yapılmaması ya da diğer katılımcılarla bambaşka zihinsel şemalara sahip olmaktan kaynaklanıyor büyük ölçüde.. ve bu durum bir küskünlüğe de neden olabiliyor.. katılmayayım, uğraşmayayım.. bana bir görev verilemezse boş vereyim, verilirse verildiği kadarını yapayım.. şeklinde düşünceler zihnimi çepeçevre kuşatıyor.. ancak bir iç denetçi, daha önemlisi kurumunu çok seven bir iç denetçi olma durumu öyle ağır basıyor ki bir anda –tabi ki gelen talimatın da etkisiyle- kendimi olayların içinde buluyorum.. üstelik bu bazen çok bodoslama bir dalış oluyor günlük.. işte bu beni zaman zaman korkutmuyor değil.. herkes korkar günlük.. herkes korkar.. neden mi korkuyorum iç denetçi pozisyonunda kalma çabası bu aslında.. bir yandan da kurum aidiyeti bastırıyor ve sonuç welcome to the hotel california tadında oluyor epeyce.. ve -aynı şarkıdan gidecek olursak- hep o ifadeyi tekrarlıyoruz aslında “I had to find the passage back; to the place I was before”.. biraz mazi, biraz ati ve biraz kurum sevgisi kavganın ta göbeğine atıyor bizi yani.. standartlara rağmen serin kanlılık kaybolabiliyor.. belki de memleketimin iç denetçisi biraz da böyle oluyor...