denetim günlükleri: iç denetimin yan ürünleri

Selamlar günlük.. aklıma takılan soru şu: iç denetimin yan ürünü olur mu; olursa nasıl değerlendirilir?.. şimdi fıkralarla Türkiye programındaki karakter gibi “nasiii” diye soracağını biliyorum.. hemi de gözünü belerte belerte 😉 neyse açayım.. farzı muhal şimdi bir denetim yapıyorsun ve bu denetim esnasında insan kaynağına ilişkin tespitlerin de oldu.. ne yapacaksın.. denetimi o alana mı yönlendireceksin yoksa aynen devam edip “eh bunlar da yan ürün” şeklinde şimdi yahut gelecekte malzeme mi edeceksin?.. aslında bu biraz da üst yönetimin bakış açısıyla ilgili.. hatta biraz değil çok ilgili.. yani ben üst yönetici olsam böle bir imkandan yararlanırdım.. öyle ya kendimin gidemediği yerlere giden gelen, herkesle çok daha rahat iletişim kuran iç denetim gibi bir mekanizmam varsa onlardan sadece program dahilinde değil; daha genel istifade ederdim.. örneğimizden gidersek.. diyelim taşınır denetimi (bu taşınır denetimi de usanç vermiştir ya neyse) yapan bir iç denetçimiz var.. tamam düzeltiyorum günlüğüm.. iç denetimin bir ekip işi olduğu yönündeki güçlü inancına saygı duyuyor ve iç denetçilerimiz var diyorum.. gidiyorlar geliyorlar, onla bunla, taşınır konsolideciyle, taşınır yetkilisi ile konuşup duruyorlar.. her birimle bu münasebetle yatay ilişkileri var.. o halde pragmatik bir üst yönetici şunu sorar: “gittiğin yerlerdeki insan kaynağını nasıl değerlendiriyorsun?”.. (unutmamak lazım ki artık özel sektör şirketleri için dahi sermaye kavramı çok değişti.. dallandı budaklandı ve bunların arasında entelektüel sermaye baş tacı haline geldi).. ya da “kritik/hassas görevler için önereceğin kişiler var mı?” sorusunu yöneltir.. bu hem kolay, hem doğru ve hemi de çok ucuz bir insan kaynağı değerleme tabanı sunar.. keza kanunun dediği gibi üst yönetime vazifelerinde yardım edecek olan 3 sac ayağından üstelik en bağımsız –keza icracı  birim değil- olan iç denetimdir.. gerçi bir de madalyonun öbür yüzü var.. bakalım iç denetçi böylesi yan ürünler devşirebilecek mi?.. buna gönüllü mü yoksa bu tür bir yönelseme göstermekten kaçınıyor mu?  sonuncu geçerliyse, kurum, zaten böyle bir yan ürün olmayacağından değerlendirme imkanından da mahrum olacaktır.. bu durumda da yaptığımız iş adeta yalnız yalnız vagonlarda, ne hancıya ne yolcuya fayda sağlamayan kağıt üzerinde akıp gidecektir de arkamızdan “demem o ki sahi o denetçiye noldu yaaaa” diyen biri bile çıkmayacaktır…