müzik üzerine: beni benimle bırak giderken

sevgili günlük 9 günlük bayram tatilinin şu son saatlerinde bir şarkı analizi yapayım dedim.. musiki yazacam yani.. ve tabii ki güfteden dem vuracağım.. beni en çok etkileyen bir eserde güftedir çünkü.. bittabi beste de mühim.. ancaakk güfte önce gelir.. şair çoğu kez öylesine yazar.. besteleneceğini bilmeden.. ya da bilse bile pek umursamadan.. neyse lugat parçalamayı bırakıp sadede geleyim.. üzerinde derin düşünceye daldığım bir şarkıdır: "gün olur da belki bir gün benden bıkarsan" şeklinde başlayan mehmet teomana ait eser.. sarsıcı ve bazı boyutlarıyla hep yarım kaldığını düşündüğüm bir şiir..

"beni benimle bırak giderken" demiş şair..

gitmek ve aynı zamanda ayrılmak mümkün mü? acaba hangi taraf kendi olarak ayrılabilir?

"başka bir şey istemem sen ayrılırken" ne kadar da yarım bir cümle.. ayrılan sensen

kalan ben miyim? ya sen, ayrılmak isterken kendini bütünüyle ayırabildiğini mi düşünüyorsun?

"Bana bir tek beni bırak ne olur" gene bir ikilik gene bir gurbet.. ayrılık varsa geride kalan 

"tamlar" olabilir mi? ya da tamlardan bahsedilebilir mi?

"Gerisi senin olsun…" geriye kalan nedir? anılar, an parçacıkları ve acılı yarımlar... evet geriye ne kaldı ki "sen"in oluyor.. "ben"im olmayan "sen"in olabilir mi?

ah bu şarkılar... ahhhh.....