kent günlüğü: yaşamak güzel şey doğrusu

"Yaşamak güzel şey doğrusu

Üstelik hava da güzelse

Hele gücün kuvvetin yerindeyse

Elin ekmek tutmuşsa bir de

Hele tertemizse gönlün

Hele kar gibiyse alnın

Yani kendinden korkmuyorsan

Kimseden korkmuyorsan dünyada

Dostuna güveniyorsan

İyi günler bekliyorsan hele

İyi günlere inanıyorsan

Üstelik hava da güzelse

Yaşamak güzel şey

Çok güzel şey doğrusu."

"yaşamak güzel şey doğrusu" Anday'dan budur denilecek bir şiir.. sade, içten ama bir o kadar da gizemli.. mensubu olduğu garip akımını bağırıyor adeta.. benim içinse ikindiyi anlatıyor.. en güzel zamanı yani.. istanbulun herhangi bir yerindeki ikindiyi.. sağlığın yerinde, bir sorunun yok, dostlarınla bir iş gününü bitirmişsin ve akşama yapman gereken bir işin yok.. yani "takılma" hakkın var.. üstelik önü açık.. hava güzel, akşam iniyor.. yavaştan ışıklar yanıyor.. sıradan birisin, "insanlar arasında bir insan".. yanında arkadaşların hafiften yürüyorsun, var olmanın mutluluğunu içinde hissediyorsun.. bu geçit töreninde "küçük" mutluluklar seni mutlu etmeye yetiyor.. ama "garip"lik bir yandan içinde bir burkuntu olarak kalıyor ki, yine şairle noktalarsak: 

"Ya sabah, ya öğle. Gemici ve bulut, 

Güneş ve yağmur kıl payı bir dengede. 

Dolu bir boşluğu doldurup boşaltmak işimiz 

Ölülerle, gecelerle, sümbüllerle"...