denetim günlükleri: denetim programı süreci 3

denetim programının onaylanması her zaman mutluluğun adı olmaz.. çünkü bu sonu mutlu biten sevindirik olunası bir Yeşilçam filmi değildir.. bazen onaylatırsınız ve aaa o da ne?. gazı gitmiş bir gazoz gibi bir tat geliverir ağzınıza.. ne o yani hepsi bu muydu?.. bunun için miydi?.. ne oldu yani şimdi?.. diye düşünürsünüz.. birim başkanı kişisinin durumu burada biraz daha zordur.. aslında mevzuatımızda ne idüğü tam olarak izah edilmediğinden amale mi hamal mı.. enayi mi yoksa saftorik mi olduğu belli olmayan birim başkanı hep en yalnız, en arada kalan, en fazla yıpranan kişidir.. ki bu durum program sürecinde tavan yapar.. işe göre adam, adama göre iş cenderesinde ezildikçe ezilir.. ardından da adaletli oldum mu sorunsalı başgösterir.. kant ile mill arasında gider gelir.. metafizik temellendirmelerden faydacılığa savrulur.. iyi nedir, iyiyi istemek mutluluk getirir mi diye sorgular.. ve zaman zaman ciddi bir çatışma yaşar.. hem içte hem dışta.. sonra ete kemiğe bürünen ve onaylanarak hayata geçmeye hazır hale gelen programına sevinç içinde bakar.. fakat herkeste aynı mutluluğu duyumsayamaz.. öyle ya insan esas olarak çalışmak istemez.. netekim “çalışmak iyi bir şey olsaydı üstüne para vermezlerdi” düsturu bir hakikati dile getirir.. 😆ammann olsa ne olur olmasa ne olur program diye de düşünülebilir aslında.. makuldür.. “mümkindir”.. üstelik kimsenin bir şey sormadığı, neden hazırlamadın demediği bir ortamda çok da kıyak ve rahattır.. kalıbı dinlendirtir.. ancak bu bir süre sonra yol haritasının kaybolmasına neden olur.. savrulmalar başgösterir.. ve en sonunda da atalet paslanmayı davet eder.. dolayısıyla plan iyidir.. ve işbu sebeple program yapmanın lüzumu izahtan varestedir...