bu kentte aşk: beni sevmediğin zamanlar


"Her şey seninle güzel yolda yürümek bile
Olmayacak düşlerin peşinde koşmak bile
Her şey seninle güzel bu toprak bu taş bile
İçimdeki bu korku gözümdeki bu yaş bile"

işte öyle yine istanbuldayım.. sabahları erken kalkıyorum.. vapura biniyorum yine.. bazen çay bazen salep içiyorum.. karaköydeki iskelede uğradığımız pastaneden ay çöreği alıyorum bazen binmeden önce.. sonra martılarla dolu boş güvertede öylece oturuyorum.. çizilmiş bir hayatı oynuyorum.. acaba diyorum daha sürer mi.. ne kadar gider bu şimdiki zaman kalıbındaki halet-i ruhiyem.. her yeri ayrı sen kokuyor vapurun.. içerdeyken güverteyi özlüyorum.. çocuk gibi koşuyorum aniden.. insanlar bakıyor.. kokuyu kaçırmak istemiyorum.. takip ediyorum.. elimde çay var sırtımda çantam.. hep dalga geçtiğin "ne taşıyorsun" dediğin çanta.. bir şeyler taşıyorum sırtımda.. inan kalbimde taşıdığımdan daha ağır değil.. havalar gittikçe soğuyor.. içimi kapatıyorum.. içimdeki soğuğun ortamı büsbütün üşüteceğinden korkuyorum.. beni sevmediğin zamanları düşünüyorum.. yolculuk sürerken hayaller görüyorum.. karmaşık şeyler hep.. kırık dökük rakamlar, sayılar.. hesapçılığıma takılman geliyor aklıma.. sonra "ne zamandı" diye sorman geliyor.. olmuş, geçmiş bir şeyi bana.. ve şimdi sen sormadan ben hesaplıyorum.. tam beş yıl beş gün.. bu masalsı şehirde sıradan mı sıradan bir figüran olarak bir sevgi yaşamak lütfuna nail olmak…

"Beklenmedik bir anda ayrılık gelip çatsa
Seninle paylaştığım tek bir gün yeter bana"

Yorumlar

  1. Beklemek güzeldir hele beklenen değecekse beklediğinize, kalbinizin ağırlığını alıp gidecekse uzun gelmez 5 yıllar 5 günler. (Hem sıcacık içimi ısıtan, hemde içinizdeki soğuğun üşüttüğünü hissettiğim bir paylaşım olmuş:( :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim.. aslında soğuğumla üşütmek istemezdim ancak durum bu minvalde...

      Sil
  2. ne çok içimizde yaşıyoruz hayatı, zaten hissetiğimiz kadar değilmidir dünya, akıp geçen hayattan bir parça koparıp akıtmıyor muyuz sır kutumuza, ve ne kadar büyüyor içimizde mutluluğumuz ve hüznümüz, sihirli bir varlığız aslında, duygular ne çok yön verir kaderimize, mutluyken bile mutluluğun bir gün bite bilme ihtimalinin korkusunu taşırız hep, insan olmak ne tuhaf bir şey. Hissetmek, var olmanın farkına varmak, yaşadıkça öğrenmek...
    Yazınız çok güzel ve içtendi hocam, Teşekkürler

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bulgular ormanında özü başına (beni denetim mezarlığına gömün bölümünden)

andrea corr

bakırköydeydik çok emindim