toplu taşıma günlüğü: metrobüs candır!

Her seferinde içim kıpır kıpır.. sanki ilk defa biniyormuşum gibi.. Allahım bu ne saadet gene metrobüsteyim.. işte şimdi merdivenlerden aşağı iniyoruz hep beraber ateşe uçan pervaneler gibi.. ve uzaktan gözüküyor düğme farlım koca körüklüm.. yavaşlıyor ve içinden bir paketi andıran insan yumağı düşüyor.. hiç onlarla ilgilenmiyoruz ve hemen atlıyoruz sıcak metrobüsümüze.. içimizde yaşılar, kadınlar çocuklar.. metrobüste insanin diğer yolcularla arasinda bir ülfet peydah olduğunu gözlemliyorum.. demin keşke bu kapıdan binmese diye düsündüğümüz insanlarla bir durak sonra başka insanlar için aynı şeyi düşünüyoruz.. öyle ki demin -bahsettiğim nedenlerle- bir gerginlik yaşadığım iki kızdan biri Bayrampaşa da inip de metrobüste kalan arkadaşına el salladığında az daha ben de el sallayacaktım.. ayrılık zor tabii.. hele metrobüste bin kat daha fazla.. metrobüste herkes arkadaş metrobüste herkes tanıdık...