denetim günlükleri: kıyafetin dili!

bazı meslekler insana gereksiz bir ağırlık yükleyebilir.. ya da bazı insanlar mesleklere gereksiz bir ağırlık yükleyebilir.. denetim elemanı mesleği ve denetim elemanlığı bunların arasında geliyor sanırım.. giyim kuşam bunun dışa vurulduğu bir alan olarak belirginleşiyor.. tamam şık olmak, temiz pak giyinmek güzel tabii ki.. ne demişler insan kıyafetiyle karşılanır, bilgisiyle uğurlanır.. ancaaaakk her şey yerli yerinde güzel.. nelere maruz kaldık bu bağlamda.. hatırlarım.. hatırlarım da.. gülmekten ağlayasım gelir bazı sahnelere.. (netekim bugün Ziya Alp kardeşimle hatırlayıp böylesi gülünce onun önerisi ile bu yazıyı kaleme aldım).. mesleki eğitimler -ki miladi 2015’e kadar bunların yüzde doksanı Antalya adlı şirin eğitim kentimizde yapılırdı- esnasında bazı katılımcıların grand tuvalet (bu da tam çay demlenecek bir tabirimizdir) halleri bunun başında gelir.. buram buram sıcak.. onu geçtim havuz.. ve dahi denizin tam yanında bu kıyafet –ne kadar sabırlı adamlar denilerekten- derin bir saygı uyandırırdı öncelikle muhakkak.. ancak bir süre sonra hafif bir gülümseme hasıl olurdu beyinlerde.. çünkü eğitimde verilen aralarda ve eğitim sonlarında turistler sere serpe havuz kenarındaki şezlonglara uzanmışlarkene yanlarından geçen takım elbiseli zevat ordusu tam bir çelişki oluştururdu.. ortama hiç uymayan takım elbise, kösele ayakkabı ve elde bir tomar sunum notu ile turistlerin tedirgin bakışları altında havuz etrafında bir tur atılır ve belki de plaja doğru yollanılır ve odalara öyle çıkılırdı.. uzaktan bakan “acaba otele operasyon mu yapıyorlar” diye sormakta kendini alamazdı.. tamam paçoz giyinmek kötü ancak bölesi bir eğitimde bölesi bir turistik otelde de kravatlı mıravatlı, ceketli meketli dolaşmak en azından tekinsiz hani.. neyse kimsenin kıyafetine karışmak niyetinde değilim günlük.. sadece gördüklerimi yazdım.. ne de olsa kıyafet bir biçimdir.. “biçimse ideolojiktir”..