dr. cem çetin

ve soğuktu sensiz boğaz, ne kadar çekici gelse de.. aramak.. boşuna mı?.. neredesin.. yine gelip geçiyor vapurlar ve gidip geliyorum her birinde hep yarım, hep hüzünden üşüyerek.. aklımda anılar.. en sevdiğin yerdekiler en canlı olanlar: güvertedekiler.. bulutlu bir akşamüzeri.. topkapıdan uzakta.. ağlıyor musun?.. hayır sana gülmek yakışır.. muzipçe, alttan doğru bakarak, rüzgar perçemini dağıtırken.. hani o gün vapurda olduğu gibi.. “camlarından yangın çıkan üsküdardan” da parlaktı yüzün.. ve mahzun ve özlenesi ve öteden bakan ve hep biraz hüzünlü ve bir anda geçmişi anımsatan ve sımsıcak ve müşfik ve hep biraz çocuksu.. “bir kalp ve bir sevda” demiştin, o akşam..  ne güzeldi hafif peltek konuşman.. nefesin ne hoştu.. akşam oldu demiştin gayri ihtiyari.. konuşmak ihtiyacı hissetmiştin.. belki de korku konuşturuyordu seni.. yaklaşan ayrılığın korkusu.. hissetmiş olmalıydın.. bir daha asla 24 mart 1993 saat 18:30 olmayacaktı.. dışarıdan bakan biri için akıp geçen zamanda hiçbir öne...

sabahın erken saatlerinde vaporetto ile varıyoruz.. uzaktan hayal meyal seçilen adalar yaklaştıkça venedik büyüyor büyüyor.. her sokağı, her köprüsü, her köşe başı bir şiir mısraı gibi.. geçmişle geleceğin dans ettiği bir sahne.. san marko meydanı karşılıyor ilk olarak bizi.. yabancı olmayan unsurlarla bezenmiş.. dördüncü haçlı seferi sırasında istanbuldan "götürülen" eserler sahnedeki yerini almış keza.. sonra replika da olsan katedral ön tarafında quadrigayı görüyoruz.. ve kuyruğu tabii ki.. uzayıp giden yağmura rağmen azalmayıp artan kalabalığı.. az ilerde dükler sarayı selam duruyor bize.. saray venedikin kalbinde.. tarihin derinliklerinden günümüze bir inci gibi ışıldıyor.. san marco meydanı içinde yükselen saray, aynı zamanda bir imparatorluğun ruhunu taşıyan bir anıt.. venedikin gücünü, ihtişamını ve sanatla yoğrulmuş asaletini gözler önüne seriyor.. sarayın taş cepheleri, burano adasının dantelleri gibi işlenmiş.. her kemeri, her oyması venedikin sanata olan tutkusu...